Referent: dr hab. Piotr Sadowski, prof. UO
Moderator: prof. Bronisław Sitek
Termin: 16 października 2024 r. godz. 17:00-18:30
Link do spotkania: https://meet.jit.si/prawno-spoleczne-spot
Abstrakt: W rzymskich źródłach termin saccharon pojawia się w I w. n.e. w Historia naturalna Pliniusza Starszego. Spotykamy je także w De materia medica Pedaniusa Dioscoridesa (ok. 40–90 n.e.), jak i w Periplusie Morza Erytrejskiego (Périple de la mer Erythrée) (I-III n.e.) anonimowego autora. U Rzymian obficie spotykamy takie słowa jak: dulcis, dulcere, dulcificare, dulcia, dulciola, dulciarium, dulciarius. Prezentując rzymskie antyczne sposoby na radzenie sobie z osładzaniem produktów spożywczych, autor szuka odpowiedzi na pytania o to jakie głównie substancje słodzące były wykorzystywane przez Rzymian, jakie informacje wyłaniają się ze źródeł pozaprawnych i prawnych w odniesieniu do tych substancji, a także czy starożytni Rzymianie byli świadomi choroby którą dzisiaj określamy jako cukrzyca.
Plan wystąpienia:
- Substancje słodzące
- Dulcia i miód w rzymskich źródłach prawa
- Diabetes w świadomości starożytnych zwłaszcza Rzymian
Ad 1) Pliniusz Starszy (23 n.e. – 79 n.e.) Historia naturalis 12, 17 (32): Saccaron et Arabia fert, sed laudatius India. est autem mel in harundinibus collectum, cummium modo candidum, dentibus fragile, amplissimum nucis abellanae magnitudine, ad medicinae tantum usum. Pliniusz Starszy, Historia naturalis; Wergiliusz, Georgica; Apicjusz, De re coquinaria; Gargilisz, Medicinae ex holeribus et pomis.
Ad 2) D. 6.1.5; D. 31.34.6; D. 31.77.20; D. 31.88.2; D. 33.6.16.1; D. 33.6.7; D. 33.6.7pr; D. 33.6.9pr; D. 33.7.10; D. 33.9.3.1-3; D. 41.1.7.7; D. 46.3.57pr; G. 2.79; G. 3.110; I. 2.1.25; Sententiae Pauli 3.6.77.
Ad 3) Papirus Ebersa, Arteusz z Kapadocji, Pliniusz Starszy, Historia naturalis XI,283; Celsus, De medicina libri VIII, 4.20.2; Rufus z Efezu; Galen.