Referent: mgr Ewa Matera
Moderator: dr. hab. Jakub Szczerbowski, prof. UŁ (Uniwersytet Łódzki)
Termin: 5 czerwca 2024 r. godz. 17:00-18:30
Link do spotkania: https://meet.jit.si/prawno-spoleczne-spot
Abstrakt: Przedmiotem wystąpienia jest prezentacja zagadnienia prawotwórczego rozwoju prawa zobowiązań w drodze orzeczeń sądowych. Polska nauka prawa nie przyjmuje, że polskie prawo jest współtworzone przez orzecznictwo sądowe, a co faktycznie ma miejsce w powszechnej praktyce prawniczej. Natomiast doktryna niemiecka dopuszcza prawotwórstwo sędziowskie, określając je najczęściej, jako prawo sędziowskie albo dalsze rozwijanie prawa (Richterrecht/ richterliche Rechtsfortbildung). Ten kierunek przyjmuje również Związkowy Trybunał Konstytucyjny, który orzeczniczo nadał sędziom daleko idące uprawnienia do kształtowania prawa ustawowego w sytuacji poważnych zmian społecznych, które nie zostały uwzględnione przez ustawodawstwo. W swojej pracy wykazuję tezy, iż brak ustawowych albo powszechnie akceptowanych reguł metodycznych, co do granic wykładni dokonywanej przez sędziów powoduje, że sędziowie tworzą lub współtworzą prawo zmieniając wolę ustawodawcy. Dzieje się tak też z tego względu, że ustawa nigdy nie nadąży za życiem i sędziowie muszą modyfikować ustawę tak, aby móc rozstrzygać przedłożone im spory. Istnienie ustawowych reguł dotyczących granic wykładni uniemożliwiłyby arbitralną i dowolną interpretację prawa przez sędziów. Zasadniczym celem pracy jest przedstawienie problemu teoretycznego oraz praktycznego dotyczycącego sprzeczności między załażeniem konstytucyjnej zasady trójpodziału władzy, że sądy mogą tylko stosować prawo a praktyką, że sądy muszą prawo rozwijać i je współtworzyć, uzupełniając orzeczniczo, a także tworząc w sytuacji braku regulacji (luki prawne). W istniejących systemach prawnych występują takie, które explicite przyznają sędziom uprawnie do dalszego rozwoju prawa (RFN w orzeczeniu Soraya) lub do jego tworzenia (Konfederacja szwajcarska w art. 1 k.c. szwajcarskiego).