Referent: dr hab. Piotr Sadowski
Termin: 15 grudnia 2021 r. godz. 17:00-18:30
Link do spotkania: https://meet.jit.si/prawno-spoleczne-spot
Abstrakt: Przesłuchanie świadków zwykle winno mieć miejsce w siedzibie sądu. Jednak czasami jest to niemożliwe ze względu na stan ich zdrowia czy jakieś przeszkody. Sędzia kościelny gromadząc materiał dowodowy celem wydania sprawiedliwego wyroku nieraz musi dokonywać wyboru, czy oczekiwać na przybycie świadka do gmachu trybunału, nie mając możliwości skłonienia go do tego czy też przyzwolić na rekwizycję spodziewając się, że jakość zeznań może być słabsza, albowiem prawdopodobnie będzie dokonana przez kogoś mającego mniejsze kompetencje i doświadczenie procesowe. Niektóre osoby jak kardynałowie, patriarchowie, biskupi czy osoby piastujące wysokie godności same mogą wskazać miejsce przesłuchania. Często chcą one pomóc sędziemu kościelnemu w dojściu do pewności moralnej w danej sprawie. Upublicznienie faktu składania przez nich zeznań może rodzić reperkusje społeczne czy polityczne i stać się okazją dla manifestowania wyrazów sympatii z osobą składającą zeznania. Dlatego też ta możliwość przewidziana przez Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. (KKP/83) ma swoje głębokie uzasadnienie. Był czas, gdy Rzymianie lubili procesować się w miejscach publicznych tak, aby sędziowie mogli „zabłysnąć” w oczach najbliższych i sąsiadów i okres, gdy rozprawy dokonywały się w miejscach zamkniętych z dala od ulicznego zgiełku. W epoce medialnej i wirtualnej rzeczywistości treść kanonu 1558 § 2 pozwala dla personae illustres na ochronę swojej strefy prywatności. W dochodzeniu do prawdy zeznania świadków odgrywają dużą rolę. Wiele czynników rzutuje na ocenę ich zeznań. Sędzia powinien wziąć pod uwagę stan osoby świadka, jego uczciwość, podstawy wiedzy, stałość w zeznaniach, świadectwo innych współświadków, jak i zgodność z innymi elementami dowodowymi (kan. 1572 KPK/83).